Beste Kees,
Dostarlimab is immunotherapie; een PD-L1 blokker, net als de medicijnen pembrolizumab en ave-lumab die we gebruiken bij blaaskanker.
Prostaatkanker doet niet zoveel op dit soort medicijnen , omdat prostaatkanker niet heel veel DNA schade heeft en dus weinig immunogeen (voor het immuunsysteem herkenbaar) .
Dat geldt evenzeer voor endeldarmkanker, tenzij sprake is van Mismatch Repair Deficiency, zoals ook het geval is in het artikel waaraan u refereert.
Bij dit ziektebeeld is sprake van DNA reparatiedefecten waardoor tal van eiwitfragmenten vrijko-men waarmee het immuunsysteem -indien getriggerd door een PD-L1 of PD1 blokker- goed of inderdaad zeer sterk goed effect kan hebben. De sterk afwijkende kankercellen ritselen als het ware van de afwijkingen. Dat kan bij prostaatkanker ook het geval zijn , maar is betrekkelijk zeld-zaam, 1-2% max.
Vraag voor artsen is ‘Bij welke patiënt ga je naar dit soort afwijkingen zoeken ? Het antwoord daar-op is inmiddels wel redelijk overzichtelijk. Bij mensen onder de 70 jaar met darmkanker wordt daar bv nu al op gescreend en ook bij prostaatkanker bij jonge mensen kan daarnaar gekeken worden middels een DNA analyse. Een DNA analyse is niet algemeen en niet overal beschikbaar. Maar dit zijn nu typisch de situaties waarover we binnen DUOS regelmatig spreken; ongewone kankers, ongewone familiebelasting (bv het Lynch syndroom) , ongewone leeftijd: zoek een advies in een expertisecentrum waar dit soort ziektebeelden goed bekend zijn en DNA analyse kan plaatsvinden. Zo kunnen we ook die ene patiënt met een Mismatch Repair Deficiency/ microsatellietinstabiliteit identificeren en behandelen met immunotherapie.
Met vriendelijke groet
DUOS Forum moderator Ilja
namens prof. dr. Ronald de Wit, voorzitter DUOS, internist oncoloog ErasmusMC